Jubileum docenten weekend; 25 jaar R92
Al 25 jaar is R92 bezig om hulpverleners te leren het maatschappelijk herstel van mensen met een beperking methodisch te begeleiden. Pas de laatste paar jaar, sinds de vier grote Transities (WMO, Passend Onderwijs, Participatiewet en Wet op de Jeugdzorg) van start zijn gegaan, merken we dat de focus op participatie ‘landt’. Zelfredzaamheid vergroten, functioneren verbeteren: we doen het al sinds de jaren 90, maar nu het landelijk beleid is geworden, verbreedt de vraag zich van ‘exclusief ggz’ naar het gemeentelijk domein. Een goede zaak, vinden wij!!
Bij de aftrap van het weekend schetste directeur Annemarie Zijlstra haar eigen loopbaan van ruim 40 jaar in de langdurende ggz, en de invloed van rehabilitatie op haar eigen functioneren.
Ondanks alle verbeteringen in de directe zorg, is het nog steeds niet vanzelfsprekend dat iedereen de hulp krijgt die nodig is om de eigen wensen in doelen om te zetten en vervolgens te realiseren. Ondanks het feit, dat de overheid van mening is dat iedereen ‘mee kan en ook moet doen’, is dat nog lang niet voor iedereen werkelijkheid. Nog steeds halen mensen met een beperking vaak geen regulier diploma, hebben ze geen betaald werk, geven ze aan dat ze te weinig contacten hebben en te weinig financiële middelen. Kortom: nog steeds werk aan de winkel voor de stichting Rehabilitatie ‘ 92!
Het programma van het weekend bestond uit een inhoudelijk deel en een informeel deel. Maaike Feddes gaf op de vrijdag een inspirerende workshop over de methode ‘Oplossingsgericht Werken’. De tijd was uiteraard te kort om deze methode geheel te doorgronden maar de inleiding liet zien dat oplossingsgericht werken en IRB goed te combineren zijn. Het aandacht hebben voor de sterke kanten van iemand en te focussen op wat wel lukt kwam ons IRB-ers natuurlijk niet vreemd voor. Het daadwerkelijk verbinden van de twee methodieken vraagt meer tijd en analyse.
Tijdens de lunch op zaterdag werd uitgebreid stilgestaan bij de diplomering van 4 nieuwe rehabilitatie docenten. Ute Hinz, John Dibbets, Julia Driessen, Claudia Thijssen. Ook namen we afscheid wegens pensionering van Herman Peters, docent van het eerste uur, voor wiens inzet en betrokkenheid de stichting zeer erkentelijk is.
De zaterdag werd helemaal op ludieke wijze gevuld. Van te voren had iedereen de vraag gekregen, na te denken over het geven van een workshop aan mede-docenten over onderwerpen die nou eens niet rehabilitatie gerelateerd waren. Welke passie heb je buiten je werk? En wil je daar je collega’s kennis mee laten maken?
De organisatoren ontvingen al snel een zeer uiteenlopende reeks ideeën. Om er een paar te noemen:
- Gedichten schrijven (Jos Dröes)
- Yoga (Annemiek Brunik)
- Schilderen (Franca Hiddink)
- Grieks dansen ( Corola Wetering)
- Line dance (Henriëtte Klundert)
- Vechtsport naam vergeten (Remy Roest)
- Mindfulness / Stiltewandeling (Els Luyten)
De foto’s illustreren dat de kennismaking met elkaars onvermoede talenten de onderlinge betrokkenheid versterkte en voor een ontspannen sfeer zorgde. ‘Jezelf laten zien’ , wat een kenmerkend thema is van de contactstijl van een rehabilitatiewerker, in praktijk gebracht.
De afgelopen 25 jaar is veel tot stand gebracht. Om enkele voorbeelden te noemen: de introductie van het thema rehabilitatie in Nederland, de ontwikkeling van uiteenlopende onderwijsproducten op vele terreinen en voor veel doelgroepen, het bereiken van de status ‘evidence based’, de opname in de Database effectieve sociale interventies van Movisie, talloze publicaties in vaktijdschriften, het schrijven van het Handboek Rehabilitatie voor Zorg en Welzijn dat op veel HBO’s verplichte literatuur is, intensieve betrokkenheid bij de oprichting van HEE , het bieden van consultatie en advies aan instellingen die een vernieuwende koers willen gaan varen.
We staan voor de uitdaging de beweging uit de instellingen, richting samenleving en maatschappelijke participatie, met passende onderwijsproducten te blijven ondersteunen. Onze recente innovaties zijn daar voorbeelden van.
